زمزمه های آشتی

نمی دانیم با ما فرزندان ناسپاس و غفلت زده چه می کنی، اما این را می دانیم که تو خلیفه خدا و مظهر او هستی، شما معدن رحمت و نهایت بردباری و گذشتی، شما ریشه کَرم و محبتی، خداوند با شما همه غم ها را برطرف وهمه سختی ها را آسان می کند. شیوه شما احسان و نیکی و رسم شما کَرم و بزرگواری است. شما اصل و ریشه همه خوبی ها و کمالاتی. شما پدر بسیار مهربانتر از مادری. هرچند ما فرزندان خوب وشایسته ای برای شما نبودیم و انتظارات شما را برآورده نکردیم و شما را نافرمانی و اذیت کردیم.

اما فرزندان هرچند بد و ناشایست باشند، والدین آنها را طرد نمی کنندو محبت به فرزندان و دلسوزی برای آنها و امید به صلاحشان در والدین از بین نمی رود. والدین معمولی و دنیایی ما هرچند که کارهای ما زشت و ناپسند باشد، باز هم مارا پناه می دهند و از حمایت های مادی و معنوی شان مارا محروم نمی کنند، چه رسد به شما که مهربانی و عاطفه ات نسبت به ما بسیار بیشتر و بالاتر از مهربانی آن ها نسبت به ماست. شما با وجود این همه آزاری که از ما دیدی و می بینی، همیشه برای ما دعا می کنی و بلاها و مصایب بزرگی را از ما رفع کرده و می کنی. شما حتی آن موقع که از کوتاهی ها و بی همتی های ما گله می کنی، باز پیش از شکایتت مارا دعا می کنی و چنین می فرمایی:

اگر شیعیان ما که خداوند در اطاعتش آنها را یاری دهد در وفای پیمانی که از ایشان گرفته شده مصمم و جدی باشند نعمت لقای ما از آنان به تاخیر نمی افتد.

شما هرگز آغوش گرم و شیرینت را به روی ما نمی بندی، هرچند از ما جفا و نامهربانی می بینی. شما برخلاف ما که غمخوار شما نیستیم و در شادیهایمان به یادت نیستیم، در غم های ما غمگین هستی و از آسایش و شادی ما، خوشحال می شوی.

ای امام عزیز! مهدی جان! ای مهربان تر از مادر! ای معدن کَرم و رحمت! دیر فهمی و کودنی و غفلت مارا بر ما ببخش و مارا حلال کن. شما از خود ما و از رگ گردن به ما نزدیک تری، شب و روز ما، و پنهان و آشکار ما همه در محضر شماست. شما از دل همه ما آگاهی و خوب می دانی که گناهان و بی توجهی ها و جفاهای ما از سر دشمنی و لجاجت با شما و از روی قصد و عمد نیست، بلکه از سر نا آگاهی و غفلت ماست. به خدا قسم که هیچ یک از ما دوست نداریم قلب مبارک شما را به درد بیاوریم و بشکنیم و خاطر عزیزت را آزرده کنیم. شما خود به فریاد ما برس و این فرزندان ضعیف و ناتوانت را کمک کن. کمک کن که به عشق شما دل های مرده و بی فروغ ما زنده و نورانی شود. شما محبوب ترین خلق در نزد خدایی، از او بخواه که دل های ما را به یاد خودش زنده کند. چرا که میزان انسانیت و حیات انسانی یاد حقیقی خداست.

برگرفته از کتاب آشتی با امام زمان(عج)